Książki

Czym są dla nas książki? To wspaniałe oderwanie od rzeczywistości. To fascynująca podróż w nieznane. Chwila wytchnienia. Przeniesienie się we wspaniały świat wyobraźni, której pomaga rozwijać się autor książki. Bo przecież to od nas zależy jak wyobrażamy sobie to wszystko, co przeczytamy: bajkowe krainy, fascynujące postacie, niezwykłe wydarzenia. Oczywiście to tyczy się głównie książek fantasy i różnych podobnych gatunkowo powieści. Książka może mieć przecież charakter historyczny, często opisując wojnę, a to nie zawsze jest takie kolorowe. W gruncie rzeczy książka to wspaniała rzecz.
Niestety coraz mniej osób doświadcza tego wspaniałego doznania, jakim jest czytanie dobrej książki. Ja uwielbiam książki fantasy, często zdarza mi się sięgnąć po fantastykę, rzadziej coś innego, choć niczym nie pogardzę. Znajoma (pozdrowienia oczywiście :D) lubi czytać książki historyczne (głównie opisujące wydarzenia z II wojny światowej). Gusta są różne, jednak nie ma to znaczącego wpływu na efekty samego czytania. Książka rozwija wyobraźnię, myślenie, udoskonala nasze słownictwo, często uczy etyki skłaniając nas do rozmyślań nad tym co dobre, a co złe.
W dzisiejszych czasach (lubię to określenie ^^), erze telewizji, internetu, liczba osób aktywnie czytających drastycznie spada. Ciężko jest ludzi 'nawracać' na czytanie, bo słyszy się: 'a po co mi to?', 'posłucham sobie eBooka', 'nie będę marnował czasu, wolę pograć sobie na kompie', 'po co czytać lekturę, skoro mam streszczenie?' itp. Sam czasem nie mogę odejść od komputera, dobra książka jednak działa na mnie jak magnes. Czasem potrafi zająć mi cały dzień, ale nie uznaję go za stracony :)
Bo w książce tkwi wielka moc!

Chamstwo

Błagacie mnie, żebym coś w końcu napisał, więc skoro już siedzę w domu i męczę się z grypą.. Po głowie krąży jedynie myśl o chamstwie. Jeszcze nie wiem dlaczego, ale na pewno kiedyś się dowiem.
Rzecz to powszechnie znana i lubiana i znana :D
W obecnych czasach w ogóle ciężko o szacunek i kulturę, zwłaszcza u ludzi młodych. Potrąć kogoś na ulicy, niechcący uderz łokciem, to usłyszysz piękną wiązankę pod adresem Twoim i często Twojej rodziny. Nie zawsze. Nie twierdzę, że zawsze, ba..! Nawet nie tak strasznie często, ale jednak. Mimo wszystko coraz częściej. Co jest tego powodem? Złe wychowanie? Patologia w rodzinie? Powody są różne i ciężko dokładnie określić podłoże tego problemu. Coraz więcej dzieci z pokolenia JP, czy innych podobnych 'nurtów'. 
Jak ja reaguje na chamstwo? Staram się puścić mimo uszu. Nie zawsze jednak się udaje. Chamstwem na chamstwo odpowiadać jednak nie warto, bo to świadczy tylko o naszym niskim poziomie. Gdy jednak ktoś jeździ po mojej rodzinie, to zastanawiam się nad próbą nauczenia go pokory.. :) Ale to są skrajne przypadki. W tym miejscu chciałbym pozdrowić koleżankę, która na lekcjach TI okupuje sąsiadujące stanowisko..! :)


'Nie dyskutuj z głupcem. Najpierw ściągnie Cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem.'

Sens życia

No właśnie. Jaki jest nasz sens życia? Do czego dążymy, dla kogo żyjemy? Może tylko snujemy się po tym świecie jak upiory szukające spokoju?
... (ośmiogodzinna przerwa na rozmyślania)
Może. Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Aby określić sens życia musielibyśmy posiąść całą mądrość ludzkości, co jest po prostu niemożliwe. Ale. Tak. Jedno 'ale' (a może i więcej). Na życie nie bądźmy obojętni. Obierajmy sobie jakieś cele, realizujmy nasze małe marzenia, stopniowo dążąc do tych większych...
Po co? Dla własnej satysfakcji.
Bez bicia przyznaję się, że pisać czegoś, co będzie czytać się łatwo i przyjemnie, nie potrafię. Moim.. Marzeniem? Moim małym celem jest rozwinąć tego bloga, dotrzeć do ludzi, którzy chcą, by do nich dotrzeć. Rozwinąć siebie. Wczoraj stwierdziłem, że wiek mój potrzebny Wam nie jest. Prawda. Wkraczam powoli w dorosłe życie, stawiam czoła coraz to nowym problemom. Ale właśnie w ten sposób, poprzez prowadzenie tego bloga w jakiś sposób staram się rozwinąć, staram się dojrzeć, by (co zabrzmi co najmniej głupio) żyło się lepiej.. :)